از نظر روان شناسی تاثیرات رنگ را می توان بسته به روحیه افراد در مطابقت با خاصیت رنگ ها در کوراسیون مشاهده نمود. رنگ زرد روشن ترین رنگ بین کلیه ته رنگها است. رنگ زرد نماد روشنی و نور است و از لحاظ سمبولیک با فهم و دانایی ارتباط دارد و نشان دانش و معرفت است. قرمز: رنگی است بسیار انعطاف پذیر و به حالات مختلفی در می آید. به شدت می درخشد و به آسانی تاریک و خاموش نمی گردد. رنگ قرمز سمبل حیات و زندگی است و بیان کننده ی هیجان و شورش استرنگ آبی: از نقطه نظر معنویت فعال به نظر می رسد . آبی معنی ایمان را می دهد و به فضای لاینتهایی و روح اشاره دارد(ایتن ،۱۳۷۴، ۲۱۰ -۲۱۶) و بر خلاف قرمز انبساط دهنده است. اتاق به رنگ آبی به نظر بزرگتر از آنچه هست می آید. قدرت دفاعی بدن را افزایش می دهد و اثر آرام کننده بر سیستم اعصاب دارد. ولی استفاده دائمی از آبی باعث خستگی و افسردگی می شود(موعودی، ۱۳۷۹، ۵۹).
نارنجی: رنگی مرکب از زرد و قرمز و در حد وسط این دو رنگ است. رنگ نارنجی درخشش و تابندگی فوق‌العاده دارد و زمانی که متمایل به قرمز گردد انرژی فعالی در خود حفظ کرده است و به گفته موعودی رنگ نشاط و پایکوبی است و ضد خستگی نیز نامیده می شود. نارنجی باعث تحریک سیستم تنفس می‌گردد( همان ،۵۸).
بنفش: رنگ مقابل زرد در دایره رنگی است و با آن تضادهای شدید ایجاد می کند. رنگ زرد نماینده هوش و دانش است و در مقابل، رنگ بنفش نمایشگر بی‌خبری، بی‌اختیاری است (ایتن ،۱۳۷۴، ۲۱۹). اثر آرام کننده بر قلب و تصفیه کننده بر خون دارد و به طور قابل ملاحضه ای ترس را کاهش می دهد( موعودی، ۱۳۷۹، ۶۰).
سبز: رنگ سبز رنگی است که در حد وسط رنگ آبی و زرد قرار گرفته است. با تغییر نسبت‌های زرد و آبی کاراکتر سبز متغیر می گردد. رنگ سبز نشان دهنده‌ی آرامش و امیدواری است و آمیزشی از دانش و ایمان است(ایتن ،۱۳۷۴، ۲۱۹) و باعث هماهنگی جسم، روح و ذهن می گردد. فشار خون را کاهش می دهد و فشار عصبی را آرام می سازد( موعودی، ۱۳۷۹، ۵۸و ۵۹).